[150] Wiosna. Wiosna??

Dzisiaj odniosę się jedynie do doniesień meteorologicznych, gdyż tak mnie naszło wzięło..
Z powodów następujących:
- musiałam wstać o świcie. a to dzisiaj szczególnie dla mnie katorga była.
- oporządzić młodzież mniejszą, tak, żeby nie doznać podniesionego ciśnienia przy kolejnej opowieści o konstrukcji, do wyboru, Planety Śmierci, robota, który wszystko umie zrobić, ochronie środowiska, rysunku sprzed dwóch tygodni, zaginionych klockach, oraz innych, których nawet ja nie umiem wymyślić. A propos, mam rozrysowaną linię produkującą kolorowe lizaki, więc jak ktoś chce, mogę podsunąć biznes plan. Łącznie z opisem poczynionym przez Młodego, niekoniecznie czytelnym, ale on służy wyjaśnieniami. Wypożyczę go czasem. A oporządzanie odbywa się poprzez gromkie wstawaj, już poniedziałek, oraz: chodź, poprzytulamy się na miły początek dnia, żeby cały był sympatyczny. Działa. Po wstępnym stęknięciu następuje szeroki uśmiech i ta mała glizda przypełza wyściskać się ze mną, dać się pogłaskać i , powiedzmy, że ochoczo, idzie się umyć i przebrać. Wtedy mogę zająć się szykowaniem śniadania, kanapek i picia do szkoły. Młody, o dziwo, rewelacyjnie dał się przekonać do rezygnacji, najpierw z wszelkich płatków kukurydzianych, kulek, poduszeczek i innych zapychaczy. Przestawił się w sekundę na mleko z płatkami owsianymi, do których dodajemy wiórki oczywiście kokosowe, jak słusznie zauważyła Frau Be, rodzynki, morele, siemię lniane, sezam, słonecznik, w różnych konfiguracjach. Jeszcze miałam zamiar zawalczyć o jogurty, ale nie miałam pomysłu. A ponieważ czasem jogurty się kończyły i słyszałam: znów nie ma jogurtuuuuu, wymyśliłam raz zastępstwo. Bo jogurt naturalny mam, ale nie wpadłam na to w swej przebiegłości wcześniej. No i daję mu wszystkie dodatki co wyżej ale z jogurtem naturalnym. Złote dziecko rzekło: nigdy więcej nie kupujemy jogurtów oprócz naturalnego. Ile problemów z głowy! A ile możliwości jak się owoce pojawią.
- brnąć w śniegu, może nie po kostki, bo się topił, ale oddychać nie było czym i co chwile wciągałam nosem to białe coś wielkości pięciozłotówki. Śmiać mi się chciało tylko, bo wszyscy mieli markotne miny. A ja, jako że śmiać mi się chciało, szłam z tym uśmiechem jak ze sztandarem. Tyle, że to raczej uśmiech politowania dla tej wiosny był. Bo taka jakaś mało asertywna jest. Niby tu słońce, niby ptaszki drą dzióbki, niby cieplej, niby dzieciaki z piłką ganiają i bez czapek (!!!), to ona mi tak:

Przy okazji odkryłam, że obiektyw jeszcze dycha. 

No i tak się zbieram właśnie... Trzeba się ogarnąć, wziąć w garść, nastawić, że ta wiosna jednak idzie, zrobić listę zakupów i ugotować ruskie, bo taką mamy na nie ochotę, że ech.

Na dziś:

Charlie Haden & Pat Metheny - Spiritual

Wielkie ukłony w stronę Alcydła i jej muzyczno-literackiej impresji (ZAPRASZAM DO ZABAWY!!!), gdyż wywołała w mej duszy to, co ta muzyka za sobą niesie.