[136] Duchy

Jak pięknie jest dzisiaj na dworze! Słońce, zimno, mróz, poprószyło. Chmury i błękit.
Ale mi nie do śmiechu. To znaczy nie tak. Jak najbardziej do śmiechu. Do uśmiechu rzekłabym nawet. Śmiechy to ja odstawiam z Kudłatą wieczorami. Że też można z takich bzdur mieć ubaw. Ale nic to. Na razie wydaje się, że to stan constans.
Ten rodzaj głupawki to mam po moim tacie. Przypomina mi się jak lubił żartować. Może na połowę naszych tekstów obraziłby się, bo jednak był dość zasadniczy, ale myślę, że dałby radę. Szkoda, że moje dzieciaki go nie poznały. Szkoda, że go nie ma. Czasu cofnąć się nie da, niestety.
Dzisiaj zaczęło się tak sobie. Po nieprzespanej, tylko trochę przedrzemanej nocy, wstałam nie bardzo wiedząc czy mam się ustawić do pionu, cy tez zagrzebać w pościel jeszcze na pięć minut. Usiadłam jednak i coś burczałam, bo Młody do mnie w te słowa:
- co, kiepsko zaczyna się ten dzień, nie? Widzę, że masz humor jak ja wczoraj.
Taaaa... minęło mi burczenie, chociaż jeszcze obijałam się bezładnie i łaziłam z kąta w kąt.
Teraz jednak mobilizuję siły do ogarnięcia mojego warsztatu. Bo zajmuje on sporą część pokoju, a jutro będzie potrzebny. Mam zlot czarownic i będziemy działać. Może. Bo może się okazać, że będziemy tylko plotkować.
Tak więc za chwilę się zabiorę. Tak myślę. Wypije tylko inkę do końca.
Przed chwilką skończyłam rozmawiać z duchem z zaświatów. Z poprzedniego życia mojego. Uradowała mnie ta rozmowa. Od razu humor mam lepszy. Oby więcej takich rozmów. Życzę sobie. Bo i nadzieja jest większa. I miło, że ktoś pamięta o mnie jeszcze. Telefonicznie rozmawiałam, żeby nie było. Nie wywołuję duchów. Już nie wywołuję. Bo kiedyś jak miałam sześć lat to tak.
Miałam na podwórku starsze koleżanki. Jak się z nimi trzymałam, bo wolałam chłopaków, to dowiadywałam się różnych rzeczy. One w większości były starsze o dwa-trzy lata. Więc wolałam z chłopakami, bo wiek nie grał roli, a po drzewach łaziło się tak samo, grało w kapsle i nikt nie patrzył na mnie krzywo jak byłam podrapana, czy też umorusana po kokardy. Bo tak, miałam wtedy jeszcze kokardy i włosy do pasa. I wodziłam rej w bandzie. Rozumiecie, czterej pancerni, Kloss i inne Tolki Banany.
Więc kiedy się przyczepiałam do dziewczyn, żeby za chwilę się odczepić, bywały takie zabawy jak wywoływanie duchów, przepowiadanie końca świata i inne podobne. Tam zabawy! One wszystkie poważnie do tego podchodziły. No i raz rąbnęłam z domu książeczkę do nabożeństwa, bo takie mi przydzielono zadanie. Poszłyśmy do piwnicy, gdzie stało lusterko, inna miała klucz. I się zaczęło. W pewnym momencie z drugiej części piwnicy wylecieli z wrzaskiem chłopacy, bo oczywiście wielka tajemnica nie została zachowana i dowiedzieli się o naszych zamiarach. I tak skończyło się podwórkowe wywoływanie, aczkolwiek wszystkie oprócz mnie twierdziły, że lustro się zamgliło i już już przyszedłby czyjś dziadek. W każdym razie wieczorem słońce zachodziło krwawo, chmury wyglądały jak opalone na brzegach i jedna z dziewczyn wieszczyła koniec świata, bo otworzyłyśmy piekło. Całą noc spałam z rodzicami. Bo wydawało mi się, że zaraz przyjdzie dziadek Antoś i zastanawiałam się czy zdążę się obudzić przed końcem świata.
Minęły dwa lata. Pojechałam po mojej pierwszej klasie na kolonię w góry, do Bystrej Podhalańskiej. Było cudnie. Ale. Nikt nie chciał mnie czesać. Moje długie blond włosy były skołtunione i w ogóle tamta kolonia nie przeszłaby żadnych testów i nie miałaby żadnych certyfikatów. Opiekunom zabrano by wszelkie uprawnienia. Ale to i tak najfajniejsza kolonia na jakiej byłam. Bo byłam tylko na tej jednej.
W każdym razie, poza tym, że wszyscy olewali takiego szczyla jak ja, bo ja miałam 7 lat a reszta od 10 do 15 - tu, nudziło mi się któregoś wieczoru. Przyszły do nas dziewczyny z innych domów i wpadłam na pomysł, że wywołujemy duchy, do czego zapaliły się wszystkie. Powiem Wam, że takiej paniki to nie znałam. Laski spały po dwie w łóżku, o powrocie na kwaterę przez sad nie było mowy. Ale zyskałam szacun. I ktoś mnie jednak rozczesał po tym.
Tak więc moje kontakty z zaświatami miały szerszy zakres.
A teraz jednak posprzątam. Bo żadne duchy za mnie tego nie zrobią.

Na dziś:
Farben Lehre - Spodnie z GS-u
Uwielbiam tą piosenkę. W ogóle to na nowo odkrywam punka. :)))