[112] Chyba mam dość

Jestem osobą wierzącą. Wierzę w swoje siły, w to, że mogę sama kierować swoim życiem, że mam prawo wyboru, że dobro zwycięża, że pozytywne myślenie odpędza czarne chmury, że każdy człowiek może być szczęśliwy, że każdy z nas ma w sobie tę energię, która pcha nas w drogę i daje radość. Wystarczy chcieć.
Coraz głośniej i pewniej stwierdzam, że nie jestem osobą wierzącą w sensie wiary w jakiegoś boga, nie jestem chrześcijanką, ani tym bardziej katoliczką. Wierzę, że to ludzie są sprawcami dobra i zła na tym świecie i tylko oni mogą tworzyć i niszczyć. Wierzę w moc umysłu i nauki. Każdy ma taką wiarę jakiej potrzebuje. Ja wierzę w siebie.
Nie neguję tego, że inni mogą wierzyć w o chcą, nie zabraniam nikomu i nie zamierzam nikogo wyśmiewać z powodu obiektu jego wiary. To indywidualna sprawa każdego i nie mnie oceniać, czy dobra, czy zła.
To moja krótka deklaracja.
Natomiast, kiedy czytam o kolejnych akcjach typu:nie damy ateistom zepchnąć się do podziemia, krzyże w miejscach publicznych, prześladowanie chrześcijan i inne podobne to powiem szczerze mam ochotę krzyczeć ave satan! Na przekór, nie z przekonania. Bo szatanem nie jest rogaty satyr z kopytkami i ogonem, a człowiek, który nie uznaje norm etycznych, egoista, który idzie po trupach do celu, kłamie o swej czystości, a prowadzi podwójne życie. Mam ochotę walczyć o swoje prawo do ateizmu, mam ochotę zedrzeć te wszystkie krzyże, które mnie drażnią: w szkole, w stołówce, w urzędach, kawiarniach i innych miejscach. Mam ochotę wtargnąć do ministerstwa oświaty i zażądać usunięcia z książek wszystkich wzmianek o świętach, usunąć ze szkoły religię w takiej formie jaka jest teraz, a wprowadzić religioznawstwo, religię zaś wypierniczyć do salek katechetycznych, które stoją puste. Mam ochotę krzyczeć  na ulicy, że mam dość indoktrynowania mnie, oszustwa, dwulicowości i wysłuchiwania bzdur, które z religijnością i wiarą mają coraz mniej wspólnego. Mam dość ataków na ludzi, którzy odważą się powiedzieć cokolwiek przeciw. Mam dość ataków na młodzież, która bawi się na Woodstocku, bo to złe. Mam dość ataków na Owsiaka, bo inni robią więcej. Gówno prawda! Mam dość wchodzenia z butami do łóżek ludzi, absurdalnego i nierównego traktowania, jak choćby odmowa chrztu, czy pochówku, podwójnego życia w szponach hazardu, alkoholu i panienek, tych, którzy radzili mi przeczekać i wybaczyć, którzy nie idą do przodu z duchem czasu, a gniją w swoim średniowieczu, walcząc z ludźmi piekłem i niebem.
Mogłabym rozpisać się o tym wszystkim, ale nie chce mi się. Oczywiście to generalizacja. A ta generalizacja dotyczy całej "góry". Jak zwykle zarząd korporacji ma się najlepiej i ma w dupie doły.
Jestem jednym z przykładów jak kościół traci wiernych. Jak niszczy wiarę sam z siebie, jak nie potrafi się dostosować i podjąć dialogu w swej ułomności, za to tkwi po szyję w gównie i udaje, że wszystko gra.
Nie jestem chorągiewką, która usłyszy gdzieś lotne hasło to zaczyna je wyznawać, wielbić i głosić, Nie lecę za modą i większością. Myślę, szukam, drążę i dyskutuję. Wyrabiam sobie swoje zdanie, które niekoniecznie musi się komuś podobać. Ale mam to w nosie. Mam gdzieś oburzenie, że nie posyłam dzieci na religię i nie chodzę z nimi do kościoła. Nie będę robiła czegoś przeciw sobie i przeciw swoim przekonaniom.
Z dziećmi rozmawiam otwarcie. Kudłata sama rozumie wiele spraw, z nią rozmowa jest na zupełnie innym poziomie. Z Młodym rozmawiam delikatniej, ale tłumaczę mu wiele spraw, o które pyta. Nie zbywam go stwierdzeniami, że jak dorośnie to zrozumie, albo, że tak jest i koniec. Zresztą ma na to odpowiedź. Na każde bo tak mówi, że to nie jest odpowiedź i mam mu wytłumaczyć.
Nie chcę wychować głupich dzieci, ślepo wierzących w to co im powiem, albo w to, co powiedzą inni. Nakłaniam je do myślenia, bo to jedyna szansa na normalność.

Na dziś:
Papa Roach - Getting Away With Murder