[44] Ofiara

Żeby nie było, że ja taka piękna, mądra, wysportowana(!), wszechwiedząca i nieomylna.
Skupię się na piękna, wysportowana i ..autodestrukcji.
Wychodzę dzisiaj z Młodym do szkoły (a propos, ostatni raz tak często do szkoły ganiałam w liceum, kiedy pokonywałam drogę do szkoły - około 4 km, zdarzało się, cztery razy dziennie). Stoję przed blokiem, coś tam mu mówię, mokro trochę, bo mży. I ruszam dziarsko. Na tym wycieczka się skończyła. Kroku jednego nie zrobiłam!
Zahaczyłam o jakąś nierówność na betonie, nogi mi się zaplątały, but o but, dobrze, że zdążyłam plecak na kółkach oddać w ręce właściciela i wyrżnęłam jak długa.
W beżowych portkach!!!!
Musiałam wrócić do domu, bo krew mnie zalała. Dosłownie. Zdarłam sobie kolano i dłoń. Nie wiem czemu, Młody powiedział do mnie czule, patrząc na mnie uważnie: moja ty oferemko.
I od razu pomyślałam o tych co widzieli, jeśli widzieli, że pomyślą, że ta to od rana napruta.
Tak więc moja piękność ucierpiała, musiałam myć naczynia w rękawiczce, czego nigdy nie robię i nie umiem.   Wysportowana, powiedzmy, refleks nie zawiódł, asekurowałam się dałam sobie radę, nie padłam na twarz, kolano ucierpiało mniej, mam tylko zdarty naskórek.
Zawsze idzie dobrze wytłumaczyć swoja nieudolność :>
Teraz mam mega głupawkę, bo pogadałam z koleżanką na temat starości, lasek i ich ozdabiania, przeszłyśmy zaraz na zdekupażowane szklanki na ząbki i inne wizje.
Pozdrawiam serdecznie w ten piękny dżdżysty poranek :)

Na dziś:
Rezerwat - Parasolki
Zespół, który zostawił po sobie mocny ślad.